Σεξ, αναγνώριση, γρήγορη επιτυχία και στιγμιαία ικανοποίηση.

Αυτά είναι τα πρότυπα του 21ου αιώνα.

Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό άραγε; Μήπως όταν βλέπουμε στο παιδί κάτι που δεν μας "αρέσει", αντί να του λέμε τι να κάνει, να κοιτάμε μέσα μας να βρούμε το "λάθος";

Παράδειγμα νούμερο ένα: "Ναι χρυσή μου, ήρθε ο Κωστάκης από το σχολείο και μου είπε ότι ο Γιωργάκης τον πλάκωσε στο ξύλο. ΕΓΩ ποτέ δεν θα σου έλεγα μάζεψε τον Γιωργάκη. ΠΟΤΕ. Γι' αυτό και μάλωσα τον Κωστάκη." Η ηλιθιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Ο Κωστάκης κι ο Γιωργάκης από 'δω και πέρα, έτσι θα φτιάχνουν σχέσεις. 

Παράδειγμα νούμερο δύο: "Το Μαράκι έχει μεγάλη φαντασία, μήπως κάτι δεν πάει καλά; Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα και πρέπει να το προλάβουμε τώρα;" Η ανασφάλεια σε όλο της το μεγαλείο. Το Μαράκι λοιπόν από ΄δω και πέρα δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους άλλους.

ΕΓΩ ξέρω καλύτερα και παράλληλα δεν ξέρω και τι μου γίνεται.